قتل برای زندگی لاکچری - مجله اینمن

به گزارش گروه حوادث خبرنگاران از ضمیمه تپش، عذاب وجدان هنوز با او همراه است و می گوید: آن روز انگار یک آدم دیگر شده بودم. خودم هم نمی فهمیدم چکار می کنم. فقط می دانم آینده ام را خراب کردم.

به چه اتهامی دستگیر شدی؟

قتل.

چه کسی را کشتی ؟

یکی از مشتریان مغازه ام را.

چرا؟

وسوسه، طمع و بی عقلی. باور کنید هنوز نمی دانم چرا او را کشتم. وقتی به خودم آمدم کار از کار گذشته بود.

شغلت چیست؟

قهوه خانه دارم.

مگر تعطیل نیست؟

هست. از قبل مقتول را می شناختم. گاهی زنگ می زد و به خانه اش می رفتم و برایش قلیان می بردم.

وضعش خوب بود؟

اینقدر خوب بود که با سرقت یکی از کارت هایش توانستم برای خودم ماشین خوبی بخرم.

پس انگیزه ات سرقت بود؟

بله اما فقط توانستم بخشی از اموال او را سرقت کنم و قبل از این که نقشه ام را کامل اجرا کنم پلیس شک کرد و دستگیر شدم.

چه شد به فکر سرقت افتادی؟

این که چقدر باید کار کنم و تهش هیچی. باید به زندگی ام سر و سامان می دادم. تنها راهی که می توانستم یک شبه پولدار شوم ، سرقت از پیرمرد بود.

خب چرا او را کشتی ؟

نمی کشتم لو می رفتم و به اتهام سرقت دستگیر می شدم.

حالا به اتهام سنگین تری دستگیر شدی؟

فکر می کردم آنقدر نقشه ام خوب است که مو لای درزش هم نمی رود.

چطور او را کشتی؟

یک روز به باغش در حاشیه شهر رفته بود.زنگ زد و خواست قلیان و وسایلش را بردارم و نزد او بروم. وقتی به آنجا رفتم تنها بود. کارتش را داد تا از سوپرمارکت خرید کنم. وسوسه شدم ببینم چقدر در کارتش دارد و موجودی گرفتم. دیدن تعداد صفرهای روی برگه وسوسه ام کرد او را بکشم و پول هایش را سرقت کنم. این فکر مدام در مغزم رژه می رفت. سه روز آنجا بودم و برای اجرای این نقشه تردید داشتم. خاتمه تصمیم گرفتم نقشه ام را عملی کنم. یک شب وقتی در حال قلیان کشیدن بود، طنابی را دور گردنش انداخته و دو طرف آن را کشیدم. وقتی به خودم آمدم ، صورتش کبود شده بود و نفس نمی کشید.

بعد چه کردی؟

تا صبح به جسد خیره بودم و نمی دانستم چه کنم. اول خواستم آن را تکه تکه کرده و از ویلا بیرون ببرم اما توانایی اش را نداشتم. خاتمه تصمیم گرفتم در گوشه ای از باغچه ویلا دفنش کنم. گودالی کندم و جسد را همانجا دفن کردم.

با پول های سرقتی چه کردی؟

یک خودرو خریدم و سعی کردم ذهنم را درگیر لذت کنم تا دچار عذاب وجدان نشوم. می خواستم کلید خانه اش را بردارم و به آنجا هم دستبرد بزنم که قبل از آن دستگیر شدم.

مگر کسی خانه اش نبود؟

خانواده اش خارج بودند.

چطور دستگیر شدی؟

یکی از بستگانش به غیبت او شک کرده و در پلیس آگاهی شکایت می کند. پلیس تحقیقات خود را آغاز کرد و با ردیابی حساب های بانکی اش به من رسید و دستگیرم کردند. وقتی به پلیس آگاهی منتقل شدم ، دیگر هیچ راه فراری نداشتم و به قتل اعتراف کردم.

به آینده امید داری؟

انسان با امید زنده است. من اشتباه بزرگی مرتکب شدم و باید تاوان سختی به خاطرش بدهم. پشیمانی و عذاب وجدان دیگر آن مرد را به زندگی بر نمی گرداند. وقتی به گذشته ام فکر می کنم ، می بینم زندگی خوبی داشتم که قدر آن را ندانستم.

به عاقبت کار فکر کنید

سرهنگ محمد نادربیگی ، رئیس پلیس آگاهی البرز در پرونده های قتل که با نقشه قبلی انجام می شود ، مجرم تصور می کند نقشه ای که طراحی کرده حرفه ای است و هیچ وقت گرفتار پلیس و دستگاه قضایی نمی شود.

این مجرمان هیچ وقت به عاقبت کار و مجازاتی که در انتظارشان است ، فکر نمی کنند. پلیس برای کشف پرونده ها به سمت استفاده از روش های علمی رفته و توانسته کوچک ترین سرنخ ها را در صحنه جرم به دست آورد و با کمک این سرنخ ها از پرونده ها رازگشایی کند.

پرونده های فقدانی و قتل ، جزو پرونده های اولویت دار پلیس است و تا رسیدن به نتیجه ، تحقیقات متوقف نخواهد شد. افرادی که افکار مجرمانه در سر دارند باید بدانند پلیس در برابر آنها کوتاه نمی آید و برخورد سختی با آنها خواهد شد. پس بهتر است به عاقبت کار خود فکر کنند و بدانند راه گریزی از قانون مجازات برایشان نیست.

مهدی محمدی - ضمیمه تپش روزنامه خبرنگاران