شریف مثل برانکو ایوانکوویچ
به گزارش مجله اینمن، فوتبال برای نزدیکی دل ملت های مختلف جهان است و این فقط یک شعار نیست، چرا که فوتبال آدم های خاص خودش را دارد و برای رسیدن به اهداف کلانش می توان روی آدم هایی مثل برانکو ایوانکوویچ حساب باز کرد.
به گزارش خبرنگاران، اکبر منتشلو / فوتبال برای نزدیکی دل ملت های مختلف جهان است و این فقط یک شعار نیست، چرا که فوتبال آدم های خاص خودش را دارد و برای رسیدن به اهداف کلانش می توان روی آدم هایی مثل برانکو ایوانکوویچ حساب باز کرد. او که سالهای زیادی را در کشورمان حضور داشته و افتخارات و تاثیراتش در فوتبال ایران ماندگار است. او هیچ گاه از دایره اخلاق حرفه ای و قانون خارج نگردیده است. حتی زمانی که خودی ها گاهی اخلاق و قوانین را زیرپا می گذارند، برانکو ایوانکوویچ چیزهایی را که فراموش کردیم یادآوری می نماید.
قریب به 17 سال از حضور برانکو ایوانکوویچ در ایران می گذرد، هر چند این مربی به طور مداوم در ایران حضور نداشته و بعد از اولین حضور در سال 2001 چند سالی را از کشورمان رفت و دوباره برگشت، اما آثار او در فوتبال کشورمان پا برجا بوده و هست. وقتی حرف از فوتبال و نزدیکی ملت ها و دلها در جهان می گردد، می توان به اهداف کلان این ورزش پرطرفدار فکر کرد و در کنار این هدف کلان فوتبال می توان به برانکو در فوتبال ایران فکر کرد. او که کارنامه پر و پیمانی در فوتبال ایران دارد. از حضورش در کنار تیم ملی در جام جهانی فوتبال 2006، از قهرمانی اش با امیدهای کشورمان در بازیهای آسیایی، از قرار دریافت در بهترین رده بندی فوتبال جهان در زمان حضورش، از حضور متقدرانه تیم ملی درجام ملت های آسیا، از قهرمانی هایش با پرسپولیس تا رکوردهایی مثل بیشترین برد و کمترین باخت، کمترین مساوی در لیگ برتر، کمترین مساوی یک تیم در یک فصل، گلزنی متوالی تیمش در 35 مسابقه رسمی، کمترین گل خورده تیمش در تاریخ لیگ برتر، بیشترین فاصله با تیم دوم جدول، باکیفیت ترین قهرمانی لیگ برتر، بیشترین زمان صدرنشینی، نخستین حضور پرسپولیس در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا و ... همه و همه نشان می دهند که این مربی چه روزهای موفقی را در فوتبال ایران داشته است. این روزها برای برانکو در سالهایی که دور از کشورمان هم به مربیگری مشغول بود نیز تکرار گردیده است، برانکو چه در زمانی که در کرواسی، زادگاهش و چه در روزهای که در چین، عربستان، امارات و ... حضور داشت، روزهای موفقی را پشت سر گذاشته است.
اینها تنها بخشی از تاثیرات فنی برانکو در فوتبال ایران بوده و در کنار این افتخارات باید به موضوع مهم دیگری نیز اشاره نمود. فارغ از آنچه در سالهای نه چندان دور(2001-2006) در فوتبال کشورمان با حضور برانکو رخ داد، این روزها و در دو سه سال اخیر تاثیرات این مربی کاملاً تعیین است. این روزها این تراشیده های برانکو ایووانکوویچ هستند که در لیگ برتر، یک سرو گردن بهتر از بازیکنان دیگر ظاهر می شوند و در تیم ملی می درخشند. همین دست پرورده های برانکو هستند که بازیهایشان حتی بالاتر از لژیونرهای محبوب، چشم ها را می نوازد. اگر با منطق و با اهداف کلان فوتبال به این موضوع نگریسته گردد، باید اقرار کرد این تاثیرات برانکو از رکوردها و افتخاراتش در فوتبال کشورمان، با ارزش تر خواهد بود. هر چند این مربی در تمام سالهای حضورش این تاثیرات را در همه دوران مربیگری اش داشته است، اما او در این سالهای اخیر برای فوتبال ایران سنگ تمام گذاشته است. ستاره های این روزهای فوتبال ایران باید چقدر مربی شان را دوست داشته باشند؟
حضور برانکو در ایران چیزی فراتر از همه آنچه گفته شد، برای کشورمان و فوتبالمان فایده داشته است، چیزی که این روزها به جرات می توان گفت گمگردیده فوتبال کشورمان گردیده است و خبری از آن نیست. برانکو ایوانکوویچ در طول تمام سالهای گذشته که در فوتبال کشورمان حضور داشته، با کمترین حاشیه پیش رفته و اخلاق حرفه ای و قوانین را بهتر از همه رعایت نموده است. او حتی این موضوع را به تیم های تحت هدایتش هم تزریق نموده است. سرمربی فعلی پرسپولیس همواره در برابر بازیکنان حاشیه ساز حتی به قیمت از دست دادن آنها و محروم شدن از خدمات آنها، ایستاده است و گاهی متاسفانه دیگران که مدعی اخلاق هستند، به او خرده دریافتد. برانکو با همه موفقیت هایی که داشته هیچ گاه در باره تیم رقیب حتی در باره استقلال صحبت حاشیه ای به زبان نیاورده است. او با همه موفقیت هایی که در تیم ملی و جام جهانی داشته است و با همه دخالت هایی که گاهی در تیمش گردیده است، به تیم ملی نپرداخته و در باره آن آغازکننده جدل نبوده. او هیچ گاه وارد موضوعاتی نگردیده که به او ارتباطی نداشته است. اخلاق بخشی مهمی از فرهنگ ما ایرانی ها است که متاسفانه این روزها کمی در فوتبال رنگ باخته است، اما برانکو شرافتمندانه به اصول حرفه ای پایبند است.
وقتی همه اینها را در کنار همدیگر قرار می دهیم، باید اعتراف کرد که برانکو دوست داشتنی است و باید او را دوست داشت، به خاطر افتخاراتش، به خاطر تاثیراتش در فوتبال کشورمان و صد البته به خاطر حفظ حرمت ها، اخلاق و احترام به قوانین، در روزگاری که این حرف ها رنگ باخته اند. باید ایستاد به او احترام گذاشت و بابت همه آنچه به فوتبال کشورمان تقدیم نموده است، از او تشکر کرد.
منبع: iran-varzeshi.com