فارغ التحصیلان دانشگاه بازار - مجله اینمن

جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی لوگو از بهترین و باتجربه ترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی لوگو و آرم تجاری تا برندینگ حرفه ای را با بهترین قیمت از ما بخواهید.

هم بنیانگذاران استارتاپ بیدود از بازار به اکوسیستم استارتاپی ایران آمده اند. غلامحسین قاسمی کارخانه فراوری پوشاک داشته و رضا باقری در بازار خودرو فعالیت می نماید اما همواره دغدغه داشتن یک کار نو و جدید را داشته اند. دوستانی با سابقه رفاقت 14 ساله، در نهایت و بعد از آنالیز چندین حوزه، به بازار دوچرخه های اشتراکی آمده اند؛ بازاری بدون بازیگر دیگری. گزارش کوتاهی از این دو نفر را در اینجا می خوانید.

از درس نخواندن تا میلیاردرشدن

رضا باقری متولد 1358 در شهر اراک و بزرگ شده تهران است. وقتی از تحصیلاتش می پرسم، می گوید: دیپلم ردی؛ بعد می خندد و می گوید در واقع بعد از سیکل دیگر خیلی پیگیر درس نبودم. من از بچگی عاشق کار و کارآفرینی بودم. برادرانش در بازار حضور دارند؛ بازار اتومبیل. خودش هم نمایندگی 4 برند اتومبیل را دارد. در واقع سود زیادی از درس نخواندن برده است.

غلامحسین قاسمی متولد 1360 در تهران است. دیپلم عمران دارد. از بی علاقگی اش به درس که می گوید، یاد جلسه کنکور می افتد؛ جلسه ای که از ابتدا تا انتهایش را خوابیده. حسین قبل از بیدود و حتی همین الان هم کارخانه پوشاک داشته و دارد، اما به خاطر بیدود فعالیتش در این زمینه را کمتر نموده است.

هر دو سرمایه مورد احتیاجشان برای بیدود را از کار در بازار سنتی تامین نموده اند. هر چند برنامه هایی را برای جذب سرمایه هم دارند. ترجیح می دهند که فعلا سهام واگذار ننمایند و تا یک سال آینده هم روی پای خودشان بایستند. البته پیشنهادهای زیادی برای سرمایه گذاری دریافت نموده اند.

می خواستیم کاری نو انجام بدهیم

چرا به حوزه استارتاپی آمده اند؟ رضا باقری می گوید همواره دوست داشتیم که کاری نو و جدید انجام بدهیم و می خواستیم در بازاری وارد شویم که نخستین بازیگر باشیم و در آینده به رهبر بازار تبدیل شویم. چند گزینه و بازار مختلف را آنالیز کردیم و حدود 6ماه تحقیق کردیم. مسئولیت اجتماعی هم برای مان مهم بود.

می خواستیم به جای اینکه همواره معترض باشیم، خودمان سهم کوچکی در بهترکردن اوضاع جامعه داشته باشیم. اما از بازار چه تجربه ای به حوزه استارتاپی آورده اند؟ آنها تجربه پیروز مدیریت کسب وکارهایی در حوزه های سنتی را دارند.

حسین می گوید، کارآفرینی یعنی درحالی که به یک دره پرتاب می شوید، اما قبل از رسیدن به زمین، یک هواپیما بسازید! تعریفی که حسین از کارآفرینی ارائه می نماید، بسیار سفت و سخت است. از معدود آدم هایی هستند که درو دیوار و حکومت و تحریم و جامعه را مقصر نمی دانند. آنها معتقدند که شرایط سخت تاثیرگذار است اما معین نماینده نیست.

حسین می گوید شانس زمانی به سراغ شما می آید که به شدت پشتکار داشته و جسور و نترس باشید. 18 سال در زمینه پوشاک کار نموده و چکیده ای از دانش مدیریت یک کسب وکار در بازار سنتی را به استارتاپ بیدود آورده است. می گوید من فقط 38 سال دارم و هنوز راه درازی برای آموختن باقی مانده است. اگر نیاموزم، نمی توانم تیم را راهنمایی کنم.

دانش جدید، مدیریت جدید

شاید برای هر کسی این سوال پیش بیاید که چطور این دو نفر کسب وکاری دانش محور چون بیدود را مدیریت می نمایند؟ رضا باقری می گوید درست است که من دانشگاه نرفتم، اما طی 12 سال اخیر، در کلاس های آموزشی مانند مدیریت، mba و کارآفرینی و… شرکت نموده ام.

الان هم من بیشتر تیم سازی می کنم و تیم را مدیریت می کنم اما برای کارهای دانش محور و تخصص های لازم جهت پیشبرد استارتاپی مانند بیدود، از افرادی استفاده می کنیم که چنین تخصص هایی دارند. من 20 سال، تجربه کار در بازار را دارم.

از صفر آغاز نموده ام و الان نمایندگی 4برند خودرو را به دست آورده ام. اما برای کار تخصصی بیدود، از متخصصان استفاده می کنیم و خودمان مدیریت اداره کار را به عهده داریم. از دلایل پیروزیت بیدود، همکاری و رفاقت من با حسین است.

شهروندان و تیم، مهم ترین سرمایه های بیدود هستند

رضا باقری معتقد است که اصلی ترین دارایی بیدود، نه سرمایه، نه اپ و نه تجهیزاتش است، بلکه تیم شان مهم ترین دارایی بیدود است. حسین هم در خصوص تیم همین عقیده را دارد. می گوید یکی از پرچالش ترین کارهایی که انجام داده ایم، این است که تیم خوبی چیده ایم.

در آغاز کار، وظایف زیادی در کار ما وجود داشت اما عنوان شغلی نداشت که مثلا در ایران تلنت آگهی کنیم که به فلان شغل احتیاج داریم. ما بیش از 60درصد از شغل هایی را که در بیدود داریم، خودمان به افراد آموزش داده ایم.

نباید بگوییم چون نیروی متخصص نیست پس کار پیش نمی رود. الان تیمی صادق، متعهد، باهوش و جنگنده داریم که می داند قرار است چه بکند. من همواره روی اهمیت تیم تاکید دارم و آنها را در کنار مردم و شهروندان، مهم ترین سرمایه های بیدود می دانم.

ما وقت هایی را داشته ایم که با رضا، شب تا صبح شیفت ایستاده ایم، چون خودمان باید پابه پای نیروها پیش می آمدیم و در موقعیت های مختلف قرار می گرفتیم تا بدانیم که از افراد چه می خواهیم. ما باید با دوچرخه ها به کف خیابان می رفتیم تا مسائل و مسائل راننده کامیون، شهرداری، شهروند و کاربران را از نزدیک بفهمیم.

در غیر این صورت نمی توانستیم رشد کنیم. رضا هم اضافه می نماید که بعد از تیم، سرمایه ما شهروندان هستند. اگر مدتی نبودیم، فقط به این دلیل بود که هر کسی مسئولیت های خودش را به عهده بگیرد و ما بتوانیم با قدرت بیشتری در دیگر شهرهای ایران حضور داشته باشیم.