منتقدان درباره همه می دانند فرهادی چه نظری دارند؟ - مجله اینمن

فیلم اسپانیایی زبان اصغر فرهادی، همه می دانند برخلاف آثار قبلی این فیلم ساز ایرانی که در ایران ساخته شده بودند (به استثنای گذشته) نظر منتقدان بین المللی را چنان به خود جلب نکرد. دست کم نمره های داده شده به این فیلم در حدی نبود که بپذیریم آن را یک شاهکار تلقی نموده اند.

از آرای بسیار موافق و نمره های بالایی که منتقدان به فیلم هایی مانند درباره الی، جدایی نادر از سیمین یا فروشنده داده اند، درباره همه می دانند خبری نیست و مجموع آرای منتقدان بین المللی و عمدتا انگلیسی زبان به این اثر سینمایی در حدی است که بتوانیم بگوییم آن را اثری خوب یا آبرومند قلمداد نموده اند. معدل نمره هایی که منتقدان شناخته شده مطبوعات معتبر به همه می دانند داده اند، در سایت متاکریتیکز معادل 66 از صد است.

در واقع از 20 منتقد که نظرشان در این سایت ثبت شده، 13 منتقد آن را خوب یا خیلی خوب و شش منتقد میانه ارزیابی نموده اند و یکی هم آن را ضعیف خوانده است. مجموع آرای 54 منتقد در سایت راتن توماتوز نیز نتیجه مشابهی را نشان می دهد که نمره ای معادل 63 درصد است.

ظاهرا اریک کوهن منتقد ایندی وایر در میان نویسندگان مطبوعات انگلیسی زبان بیش از همه فیلم همه می دانند را تحویل گرفته است. او بیش از همه تیزبینی و نکته سنجی اصغر فرهادی در پرداختن به جزئیات روابط طبقاتی شخصیت ها در قالب این فیلم نامه خانوادگی را ستوده و به کنترل دقیق داستان گویی با استعداد های انکار ناپذیر بر بازیگر زن این فیلم، پنه لوپه کروز پرداخته است.

کوهن حس بصری و تصویرپردازی درخشان فرهادی در صحنه هایی مانند پرواز کبوتران در نمای داخلی پر از سایه روشن را تحسین نموده است؛ اما از قرار معلوم به حس تئاتری فیلم نامه فرهادی انتقاد دارد و معتقد است که نتیجه نهایی همه آن چیزی نیست که فرهادی در فکر داشته. پیتر بردشا، منتقد گاردین که چهار ستاره از پنج به این فیلم فرهادی داده است و همچنان در زمره منتقدانی است که این اثر را خیلی خوب برآورد نموده اند قدرت بسیار زیاد و بی نظیر داستان گویی فرهادی و بازی های هوشمندانه، پخته و با این حال بی تکلف گروه بازیگران را ستوده است.

بردشا بعلاوه به حس صحنه عروسی تماشایی و لذت بخش فیلم که به اعتقاد او رد پای کاپولا (پدرخوانده) و چیمینو (شکارچی گوزن) را در آن می توان دید و رویکرد فرهادی به مسئله زمان و باور در این صحنه اشاره نموده است و به تأثیری که از کلیت اثر برمی آید که فرهادی از میکل آنجلو آنتونیونی و میشائیل هانکه گرفته است. این منتقد البته به صحنه ای در فیلم هم اشاره نموده که احتمالا هانکه را نیز به تحسین وامی دارد.

کیت تیلور، منتقد روزنامه کانادایی گلوب اند میل که سه از چهار ستاره برای همه می دانند قائل شده و جزء منتقدانی است که فیلم را خیلی خوب ارزیابی نموده، گفته است که داستان فیلم در میانه و با گریه های بیش از حد پنه لوپه کروز افت می نماید؛ اما به اعتقاد او فرهادی در انتها فیلم با یک تغییر جهت قدرتمند این نقص را جبران می نماید.

جاستین چانگ، منتقد لس آنجلس تایمز که نمره ای معادل خانم تیلور به فیلم داده، معتقد است: آن هایی که درباره آثار قبلی فرهادی کمتر می دانند، همه می دانند را یک فیلم هوشمندانه و مجذوب نماینده درباره فاجعه ای خانوادگی که ناگهان زخم های کهنه را بار دیگر باز می نماید، خواهند یافت؛ اما آن هایی که این فیلم ساز را تحسین می نمایند؛ از جمله خودم، به سختی ممکن است با این رویکرد دراماتیک که به سمت فرمولی شدن پیش می رود- البته این نظر ممکن است سختگیرانه به نظر برسد- موافق باشند. پیتر دبروج، منتقد ورایتی، نیز که در این طیف از هواداران فیلم فرهادی قرار گرفته، معتقد است که فیلم خیلی آهسته حرکت می نماید تا به جایی برسد که افشاگری آن تأثیرگذار باشد؛ اما به آنجا که رسید، بسیار مجذوب نماینده می گردد.

مایک دانجلو، منتقد ای وی کلاب، یکی از نویسندگان سینمایی است که این اثر را همچنان خوب ارزیابی نموده؛ ولی نمره پایین تری در حد دو از سه یا ب منفی برای آن قائل شده است. او معتقد است این فیلم نتوانسته است کاملا از حد مسحورنماینده بودن فراتر رود تا بتوان آن را هیجان انگیز قلمداد کرد. دانجلو به اینکه احتمالا بسیاری از تماشاگران می توانند چرخش پیرنگ و به اصطلاح پیچش بزرگ داستان را پیشاپیش حدس بزنند، معترض است و اینکه فیلم نتوانسته است چنان که باید به راز های مدت ها مدفون مانده معمول در آثار فرهادی بپردازد.

رابی کالین، نویسنده تلگراف و بوید وان هویج، منتقد هالیوود ریپورتر، در زمره سینمایی نویسانی هستند که با سه از پنج ستاره این اثر اصغر فرهادی را میانه دانسته اند. کالین فیلم نامه و پرداخت جزئیات تک تک شخصیت ها تا انتها را هنرمندانه خوانده؛ اما به فضای ملودراماتیک از پیش معین شده اثر معترض است.

نویسنده هالیوود ریپورتر نیز معتقد است که فرهادی این بار رویکردی ژانری در پیش گرفته که باعث شده است اثرش تا حدی عجیب و دلسرد نماینده باشد که تا مقدار ای فیلم دلهره آور پرحرف و تا مقدار ای درامی خانوادگی باشد؛ اما بازی برترین بازیگران اسپانیا باعث می گردد این فیلم همچنان تماشایی باشد. دیو کلهون، منتقد تایم آوت که او نیز نمره ای معادل 60 از صد به فیلم داده، این اثر را بیشتر از آن آکادمیک دانسته است که بتواند رضایت بخش باشد.

منتقد فیلم استیج، جووانی مارکینی که با یک ستاره از چهار ستاره این فیلم را ضعیف ارزیابی نموده، از قرار معلوم در میان منتقدان بین المللی بیش از همه با همه می دانند مخالف است. او معتقد است ضعف فرهادی به عنوان کارگردان این است که بیش از حد می نویسد و به فیلم نامه و دیالوگ بیش از حد متکی است و توصیه نموده است که فرهادی به جای نقش همیشگی فیلم نامه نویس- کارگردان، یک بار هم که شده نگارش فیلم نامه را به دست یک نفر دیگر بسپرد.

پ