توهم مداخله جویی چین در انتخابات 2020
به گزارش مجله اینمن، واقعاً اصلاح روندها چه اهمیتی داشت وقتی که ترامپ کارهای خود را به وسیله توئیتر انجام می داد، از جمله کاری که در روز 14 ماه مه انجام داد:زد تی ایی، شرکت مخابراتی عظیم چین بخش عظیمی از قطعات مورد احتیاج خود را از شرکت های امریکایی می خرد. این مساله همچنین بازتابی از مذاکرات ما با چین در خصوص یک توافق عظیم تجاری و همچنین نشان دهنده روابط شخصی من با رئیس جمهور شی است.
با ما همراه باشید و با تور ارزان چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.
واقعاً این توئیت ترامپ چه چیزی را نشان می داد؟ بدتر از همه اینکه یک موضوع قضایی و انتظامی (پرونده تخلفات شرکت چینی) را به یک توافق تجاری وصل می کرد. حالا بگذریم از روابط شخصی ترامپ با شی. برای رئیس جمهوری چین روابط شخصی از هر نوعی که باشد مانعی بر سر راه پیش بردن منافع چین نبود، همان گونه که روابط شخصی پوتین هرگز مانع از پیگیری منافع ملی روسیه توسط او نمی شد. فکر نمی کنم ترامپ هرگز این نکته مهم را درک نموده باشد. این مورد خاص فقط مربوط به روابط ترامپ با شی بود ولی در موارد متعدد دیگر ترامپ بشدت در تمیز قائل شدن میان مسائل رسمی و مسائل شخصی مشکل داشت.
روز 16 ماه مه ترامپ دوباره وارد فاز حمله شد: روزنامه واشنگتن پست و شبکه سی ان ان طبق معمول اخبار غلط و جعلی درباره مذاکرات تجاری ما با چین منتشر می نمایند. اتفاق خاصی در خصوص شرکت زد تی ایی رخ نداده به جز اینکه این موضوع به مذاکرات گسترده تر تجاری با چین وصل شده است. کشور ما سالانه صدها میلیارد دلار در ارتباط با چین از دست می دهد... گره زدن مجدد شرایط شرکت زد تی ایی به مسائل تجاری نه تنها برای وزارت بازرگانی بلکه برای وزارت دادگستری نیز بسیار نگران نماینده بود. چون فعالیت های این شرکت هنوز بر اساس احکام قضایی تحت نظارت و بازرسی قرار داشت. البته در آن ایام ترامپ بندرت با جف سشنز وزیر دادگستری و دادستان کل صحبت می کرد، چه برسد به اینکه بخواهد در خصوص این مساله از او مشورت بگیرد. ترامپ به جای مشورت دریافت از نظام قضایی، نامه های شخصی برای رئیس جمهوری چین می نوشت که باعث می شد دفتر حقوقی کاخ سفید هم بشدت نگران و مستاصل گردد. آنچه که بعد از همه این تحولات ترامپ از شرکت زد تی ایی طلب می کرد، پرداخت یک میلیارد دلار جریمه بود. این رقم در نگاه اول بسیار زیاد به نظر می رسید ولی در مقایسه با آنچه که وزارت بازرگانی پیگیری می کرد و همانا تعطیلی کامل فعالیت های شرکت چینی در امریکا بود، مبلغ ناچیزی به حساب می آمد. این رقم همچنین اندکی کمتر از رقم جریمه ای بود که شرکت زد تی ایی در همان مراحل اولیه دادرسی و پس از صدور حکم نظارتی پرداخت کرد. بالاخره توافقی که تحت فشار دفتر رئیس جمهوری میان وزارت بازرگانی امریکا و شرکت چینی زد تی ایی حاصل شده بود، در ماه ژوئن علنی شد. بر اساس این توافق، شرکت چینی از نظر تئوری یک هیات مدیره مستقل تشکیل می داد و همچنان تحت نظارت بیرونی فعالیت می کرد. بیشتر ناظران و تحلیلگران مالی بر این عقیده بودند که ترامپ با این کار خود نه تنها مجازات ها علیه شرکت چینی را به تاخیر و تعویق انداخت، بلکه حیات دوباره ای به این شرکت بخشید. و اینکه ما در مقابل چه چیزی به دست آوردیم؟ سوال خیلی خوبی است.
***
از طرف دیگر ترامپ هر روز بیشتر از قبل به این نتیجه می رسید که چین در کوشش است تا به ضرر جمهوریخواستار در انتخابات کنگره امریکا و مهمتر از آن علیه خود وی در انتخابات آینده ریاست جمهوری مداخله کند. ترامپ به طور فزاینده ای به این باور رسیده بود که چین به دنبال شکست وی در انتخابات 2020 است. بعضی دلایل منطقی برای تایید این گزاره ها وجود داشت. یک دلیل خوب در تایید ناراحتی پکن از ترامپ، افزایش قابل توجه در بودجه نظامی امریکا در دوره ترامپ و همچنین ادامه جنگ تجاری میان دو کشور بود. ما در بیانیه های رسمی و آشکار خود نیز در خصوص کوشش های دول خارجی برای دخالت در انتخابات امریکا، بدرستی به هر دو کشور روسیه و چین اشاره می کردیم. چین همچنین کوشش می کرد با توجه به تاکیدات اولیه ترامپ برای رسیدن به توافقات مالی پرسود، بر او اعمال فشار و نفوذ کند به این امید که ما را وارد گونه ای از توافقات تجاری نماید که مسائل ساختاری موجود میان دو کشور را نادیده بگیرد، در حالی که همین مسائل ساختاری علت واقعی منازعات سیاسی و مالی میان امریکا و چین بود. چین باید از عمق تفرقه حاکم بر دیدگاه های مشاوران ترامپ در امور چین مطلع شده باشد چرا که این اختلافات هر روز در رسانه ها بازتاب می یافت و مقامات چینی می توانستند براحتی از آنها مطلع شوند.
ما به کوشش های مداخله جویانه چین در ارتباط با انتخابات امریکا به عنوان بخشی از عملیات گسترده تر و بی سابقه آن کشور در زمینه اعمال نفوذ نگاه می کردیم که بسیار وسیع تر از آن چیزی بود که دموکرات ها و رسانه ها هر روز درباره انتخابات 2016 (و مداخله روسیه در آن) می گفتند. نگاه فارغ از تعصبات حزبی و جناحی به این موضوع نشان می داد که چین می توانست منابع بسیار بیشتری در مقایسه با روسیه برای حمایت از کوشش های مداخله جویانه اش در انتخابات امریکا به میدان بیاورد. این موضوعی بسیار جدی بود و واکنش جدی را طلب می کرد. یکی از واکنش های ما به اقدامات چین می توانست این باشد که اسناد و مدارک محرمانه موجود در این زمینه را با آنالیز های دقیق و محتاطانه قضایی و بدون اینکه به منابع و شیوه های جمع آوری اطلاعات توسط سازمان های امنیتی آسیب بزنیم از طبقه بندی خارج کنیم تا مردم امریکا بدانند ما با چه پدیده ای روبرو هستیم. ترامپ در سپتامبر 2018 در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل به صورت علنی به کوشش های چین برای مداخله در انتخابات امریکا اشاره نمود ولی متاسفانه این بخش از سخنان رئیس جمهوری بازتاب زیادی در رسانه ها پیدا نکرد.
پنس، معاون ترامپ نیز قصد داشت با بهره گیری از فرصت سخنرانی در موسسه هادسون ماهیت عملیات نفوذ چین را با استفاده از اطلاعاتی که اخیراً از بایگانی های محرمانه خارج شده بودند و همچنین اطلاعاتی که از قبل در فضای عمومی دست به دست می شدند، تشریح کند. برای تهیه پیش نویس سخنرانی معاون رئیس جمهوری با گزینه های سختی روبرو بودیم. چون روشن بود که ترامپ نمی خواست معاونش چیزی بگوید که به روابط شخصی ارزشمندش با رئیس جمهور شی لطمه بزند. از طرف دیگر او آماده بود که علیه پکن دست به اقداماتی بزند، چرا که به این باور رسیده بود که کوشش های چین شخص او را هدف گرفته که همانا ناکامی وی در انتخابات بعدی است. ترامپ در نشست های خصوصی بر این نکته تاکید داشت که چین و روسیه هر دو تهدید محسوب می شوند و من پیش خودم می گفتم کاش رسانه ها این حرف های ترامپ را می شنیدند. به خاطر علاقه ترامپ به موضوع چین، یک روز قبل از ارائه سخنرانی مایک پنس در موسسه هادسون، من، پنس و آیرز در اتاق ناهارخوری کوچک ترامپ در کاخ سفید حضور یافتیم و خط به خط سخنرانی را در حضور او مرور کردیم. خلاصه اینکه ترامپ از همه جزییات سخنرانی مطلع شد و آن را شخصاً تایید کرد. روز بعد همه ما از پوشش خوب این سخنرانی در رسانه ها راضی بودیم. پنس به من و آیرز گفت که سخنرانی در موسسه هادسون قوی ترین سخنرانی من در خصوص چین بود که به نظرم حرف درستی بود. وقتی که درباره نحوه پوشش خبری سخنرانی پنس در حضور ترامپ صحبت می کردیم، او جمله ای گفت که به نظرم مهم و افشاگرانه بود: روسای جمهوری دیگر فکر نمی کردند که صحبت کردن درباره پول کار مناسبی باشد. ولی این تنها چیزی است که من می دانم چگونه باید درباره آن صحبت کنم.
با نزدیک شدن به انتخابات کنگره در ماه نوامبر، پیشرفت اندکی در جبهه مذاکرات تجاری به چشم می خورد. از طرف دیگر با توجه به اینکه ترامپ باید در اواخر ماه نوامبر در اجلاس سران گروه 20 در بوئنوس آیرس شرکت می کرد، به ناچار بیشتر توجهات به سمت این اجلاس چرخیده بود. ترامپ و شی رئیس جمهوری چین می توانستند در حاشیه این اجلاس به طور حضوری و رو در رو با هم گفت و گو نمایند. ترامپ ملاقات با شی را یک ملاقات رویایی تلقی می کرد که طی آن دو مرد عظیم می توانستند اروپایی ها را کنار بزنند و با هم پای میز مذاکره بنشیند و توافق عظیمی را رقم بزنند. اما چه چیزی می توانست این ملاقات رویایی را خراب کند؟ از نظر لایتهایزر بعضی احتمالات در این زمینه به چشم می خورد. وی بسیار نگران این بود که اگر ترامپ به حال خود رها گردد، ممکن است امتیازات عظیمی به چین بدهد. روز بعد از انتخابات کنگره با یانگ جیه چی عضو شورای دولتی چین (و وزیرخارجه سابق) در واشنگتن ملاقات کردم. او برای انجام سلسله ملاقاتهایی در آستانه اجلاس سران گروه 20 به امریکا آمده بود. ما برای گفت و گو با هیات چینی در اتاق افسران کاخ سفید گرد هم آمدیم که تعداد قابل توجهی از افراد از جمله کوشنر حضور داشتند. کوشنر روز انتخابات به من گفت: رئیس جمهوری از من خواسته است که مشارکت و مداخله بیشتری در بحث های تجاری مربوط به چین داشته باشم. مطمئنم که او راضی بود وقتی می دید چندین نفر از مقامات ارشد هم کوشش می نمایند با حضور در چنین جلساتی نظرات شان را در خصوص تجارت با چین بیان نمایند.
همان گونه که برای مقامات ارشد چینی هنگام حضور در چنین جلساتی مرسوم بود، یانگ نیز در ابتدای جلسه سخنان خود را با دقت تمام و از روی یک متن از پیش آماده شده ارائه کرد و گفت: اجلاس گروه 20 یکی از اولویت های مهم چین در حوزه روابط خارجی است. ما درباره نحوه سازماندهی ملاقات روسای جمهوری دو کشور در حاشیه اجلاس سران گروه 20 بحث و گفت و گو کردیم و من پیشنهاد کردم که یک ضیافت شام مشترک در اول دسامبر با حضور روسای جمهوری دو کشور برگزار گردد و همراهان هر یک از روسای جمهوری نیز برای شرکت در این ملاقات بیشتر از هفت نفر نباشد. پس از بالا و پایین کردن های بسیار همین برنامه ریزی مورد موافقت نهاده شد. موضوع تجارت اولویت اول در این جلسه بود و یانگ به من اطمینان داد که چین به دنبال اعتماد راهبردی است و به هیچ وجه قصد ندارد امریکا را به چالش بکشد یا جای آن را بگیرد؛ ما به دنبال منازعه و مقابله با امریکا نیستیم بلکه خواستار راهکار های برد - برد هستیم. جلسه با هیات چینی با تکرار همین بحث ها بسیار طولانی شد و تنها مسئله ای که ما حل کردیم همان توافق بر سر ضیافت شام مشترک بود. با توجه به اینکه بسیاری از افراد حاضر در هیات امریکایی دوست داشتند نظرات خود را در خصوص موضوع مهم و عظیم روابط تجاری با چین بیان نمایند، جلسه بسیار سخت و سخت پیش رفت.، ایران
منبع: ایران آنلاین